Volharding

Zonder een beetje doorzetten kom je er niet. Mijn lief stelde voor om mijn blog Volharding te noemen in plaats van Voldoening, omdat dat doorzetten van mij nog wel een dingetje is. Vasthouden aan ritmes, afspraken en structuren, het verveelt me al snel of ik vergeet op cruciale momenten opeens waarom het ook al weer zo vreselijk nuttig was om bepaalde afspraken gewoon vast te laten staan. Ik wil mezelf oefenen in deurtjes dichtdoen en besluiten nemen. Opruimen gaat ook heel erg over besluiten nemen.
Het spel van deze maand, D'r uitdaging, helpt daar wel bij. Ik zou nooit bedacht hebben om mijn sieraden eens uit te zoeken, bijvoorbeeld. Nu deed ik dat op donderdagavond en het was best leuk. Ik ontdekte dat een aantal sieraden die ik graag droeg, stuk zijn, dus nu liggen ze klaar om binnenkort langs de juwelier te brengen ter reparatie. En vandaag ga ik die vies geworden dingen eens mooi oppoetsen.

En een aantal dingen kunnen echt weg. Ik heb niet zoveel, dus er hoeft ook niet zoveel weg. Wel fijn om wat orde in de spullen aan te brengen. Een paar dingen,  misschien toch nog te veel, bewaar ik uit nostalgie, of om nog eens aan mijn dochters te geven. Ik weet hoe leuk ik dat vond als kind, om iets uit mijn moeders sieradendoos te krijgen.  Alles zomaar loslaten, dat gaat me nog niet lukken. Misschien een volgende ronde weer wat, gelukkig is een kettinkje maar klein. Van de spullen die weg gingen mochten de oudste twee meiden vandaag ook wat uitzoeken. 

Het is wel grappig om weer te merken hoe al die spullen een verhaal hebben. En soms zijn het dus verhalen die je eigenlijk helemaal niet meer in je leven wilt. De ketting met de platte steen bijvoorbeeld, maakte ik als 16 jarige. "Mooi ding ', zei mijn lief.  En ook dochterlief , die beneden kwam spoken omdat ze niet kon slapen, nam hem op en vond hem mooi. Toch, ik ga hem nooit meer dragen en het enige waar ik aan denk als ik hem zie is het commentaar van mijn leraar Nederlands destijds. Hij sprak met zijn legendarische nasale stem: "Wat heb jij nou om je nek hangen, het lijkt wel een molensteen!". Welnu, het is hoogste tijd dat de molenstenen uit mijn leven verdwijnen!
Wie dit bericht leest en hem mooi vindt: laat een maar berichtje achter, dan mag je hem hebben.
14 opruimpunten weer verdiend.

D'r uitdaging werkt met punten, die je krijgt voor spullen die je loslaat. Ik doe het niet helemaal volgens het plan, want ik had pas al alle oude telefoons opgeruimd (de opdracht van gisteren), maar ik bracht wel gisteren drie dozen boeken weg, die al een tijd stonden te wachten op afvoer. Hoppetee, minstens 30 punten! Ik heb ze niet geteld.  Ik moet nog iets kwijt over dat opruimen: bij mij is het puntje afhechten ook nog wel een dingetje. Dan staat een doos met boeken, uit de boekenkast gehaald om dat ze overtollig bevonden zijn in een besluitvaardige bui, opeens nog 3 weken op de plank, omdat ze natuurlijk niet zomaar in de kliko afgevoerd kunnen worden. Tenminste, dat vind ik dan. En dan staan ze dus nog weer in de weg. En lief dacht we nog best wat zouden kunnen krijgen als we de boeken verkopen,m aar ja, dan moet wel iemand ze willen kopen. En dan moet je ze dus aanbieden op Marktplaats of Bol en dat kost ook allemaal weer een hoop tijd. Die we dus niet hebben. Ziehier, de valkuil van de moderne tijd met veel te veel spullen!
Nu zijn ze naar de plaatselijke antiquaar en ik hoor donderdag of hij er nog wat voor geeft. Wordt dus ook nog vervolgd.